رویاهای رها

پرندهمن سرزمینم را می خواهمبا خارهایی که دستانم را خلیده اندبیا سیم های خاردار را بغل کنیم دلداربیا در کوچه های باریک فرعیآوازهای پرندگان آزاد را تقلید کنیمآنها که پس از آزادی سکوت گزیدنددر بهت زشتکاری فروشندگاندلدار!ما ادامه ی آنها ییم که به شرق کوچیدندما یکی هستیمزیر هر آسمانی که باشیمپرنده می رود برای رسیدنبرای لانه کردنبرای عشقآنها که رسیده اند در سکوت خود پیروزندچشم هایشان دیدهگوش هایشان شنیدهقلب شان به آرامش رسیدهجوجه های من!عشق همیشه برنده استحتی اگر به نظر نیاید...رها رادچهارشنبه 1402/12/2ساعت 13:25 رویاهای رها...

یکی سیاه یکی بوربکوب اسب غزل برتنم شدم منثورتو اسب مشکی من آن یکی کمی مو بورمنم که عاشق یال سیاه و وحشی تومرا که کوچه شناسد به تو به گاه عبورحلال کن که سوارت به غرب رخ دادهکه شعر گفته براشان برای غربیِ دورهنوز عشق تو اما درون سینه غزلتویی که شرقی شرقی،تن سیاهی نوربرای رابطه هایی برای عشق و کلاممنم که دست تکان می دهم کمی منثوریکی سیاه یکی بور می دود شعرمتنانِ تن تنِ رقصندگی به وادی شورهنوز مهر و محبت هنوز عشق و غزلهنوز در پی یک ارتباط بی مأموررها برنجکارساعت21:13دوشنبه 1402/11/2 رویاهای رها...

«سرباز»معجزهحضورت بودآنجا که دندان ها از سرما صدا می کردو قطرات اشک در مجاری چشم ها خود کشیو دیگر راهی به آمدنت نبود،آهپس اندام کشیده ات از در عبور کرددیگر طلوعدرخشش چشم هانظر بازیتو آمده بودیاز غلظت تاریکیزخمینفس زناناما آمدیدمت گرمکتمان می کنی عشقی را که به منتها رسانده ای سرباز؟لبت دو کبوتر قرمز زخمی !بگذار درمانت کنمدر پر پر کبوترانرها برنجکارچهارشنبه 1402/10/19ساعت 21:30 رویاهای رها...

سلامسال نو میلادی مبارکبادامچگونه ای که نیستی اما هستیمثل گل های سپید بادام در زمستانمثل برف در تابستاندر تیک تیک ثانیه هام که شکوفه می باریکودکانی 8ساله بودیم که به کوه می زدیموه که چه زیبا بود شاخه های تابدار بادامبا آن گره های پرزدارهمان ها که در بهار بادام تر بودپایان تابستان میوه هایی راز داردبستان کوهستانی منومن آن کودک ماجرا جوحالا چشم های زیبای تو بادام های کهربایی منآن چشم های کشیده ی مهربانونامت آخرین قسممحالا که به اسفندیار نزدیکم می کنیفرزند زمستان!با آن پوست روشن مهتابیدوستت دارمو ناتوانم از ننوشتن این جملهبادام وحشی من...رها برنجکارچهارشنبه 1402/10/6 ساعت 21:02 رویاهای رها...

ساعت:10شبعدالت لخت شدهبر آسفالت سیاه خیابانتارهای صوتی اش را می بریدچاقوی کند کینههر دو از یک خاکیکی فداییدیگری خاک فروشخاکِ خفته امالرزیدبیدار شد از گلوی خون آلوده ی عدالتتارهای صوتی ترسان لرزانخواهشِ چهار دیواری امندر رگِ خاکخاک جوشیدایستاده ام مقابلتدستان سخاوتمندتجانت را بر کفبه مردمت پیشنهاد می دهدرشید زیبا دانادر تصویری بزرگ بر بنری در ابتدای شهرشهید می برند در عکسخاک من در دستان یک پلیسامنیت منآبروی منساعت:10شبباران می باردمن با موهای فر خوردهدر مانتوی کوتاهمآرام می گیرمچون تو عبور می کنیتو از جان خود عبور کرده ایعزیزترینرها رادسه شنبه1402/1/1ساعت:18:13 رویاهای رها...

عروس مردگان

انار های نوبرانه
چراغ های روشن شهر
گل بوته های سرخ و سفید و صورتی
جداول

آن یکی قرمز پوشیده
لهیده
آن دیگر
آبی آسمانی بر مرگی تدریجی
من در زیبایی
عروس مردگان
سنتور می زنم
میدان تا میدان صدا
پول می ریزد بر سفره ای مغموم

انار هست
سرخ هست
آبی هست
موسیقی می رود میدان تا میدان
تن به هر تنی
بی لذت
تن زیباست
انار در دهان طعمی ندارد

رها راد
شنبه 1401/12/20
ساعت 20:00

رویاهای رها...